Dag 1: donderdag 2 februari 2023
Eindelijk… genoeg afgeteld! Het is zover! We kunnen op sneeuwklassen vertrekken. Om 6.20u staan de eerste Huveneertjes al aan de kerk van Wintam en alhoewel de Hingenaars pas om 6.40u moesten verzamelen, stonden er ook daar al op dit vroege tijdstip ongeduldige kindjes te trappelen. Koffers worden bij elkaar gezet, er wordt nog veel geknuffeld en foto’s worden getrokken. Rond 6.45u zien we de bus in de verte verschijnen. Bij het inladen zit de bagageruimte al meer dan half gevuld en we beginnen te vrezen dat alle koffers uit Hingene er niet meer zullen bij geraken. De Huveneertjes van Wintam nemen plaats in de bus, we zwaaien nog eens naar de mama’s en papa’s en dan rijden we door om onze vriendjes van Hingene op te laden. Koffers worden ingeladen, terug uitgeladen, terug ingeladen en er volgt een spelletjes Tetris. Het is een moeilijke puzzel, maar onze buschauffeurs slagen er, met behulp van enkele ouders, wel in om het af te maken. De bagagedeuren kunnen net toe! De Huveneertjes van Hingene stappen in de bus, de eerste begroetingen tussen beide scholen volgen. Voorlopig nog bedeesd, maar wij kennen dit ondertussen al. Binnen enkele uren verloopt dit contact al veel vlotter. Iedereen opgestapt, iedereen gesetteld, we kunnen vertrekken! Onze chauffeurs, Bruno en Mark, zullen ons veilig tot in Bach brengen.
We rijden weg van Hingene… recht de file in op de Rijksweg, we rijden langzaam tot voorbij Antwerpen. Op de A12 wordt er al wat ontbeten in de bus. Sommigen dachten dat een snoepje ook wel kon als ontbijt, maar dat hebben we toch even kunnen uitstellen, al was het maar voor een kwartiertje! Spelletjes worden gespeeld, er wordt gelachen, veel verteld en zelfs al gezongen!
In Geel maken we onze eerste tussenstop, daar pikken we onze kookouders op. Enkele ouwe getrouwen voor ons, André en Liliane hebben zes jaar geleden ook al voor ons gekookt. Dit jaar worden ze vergezeld door Jeanine en haar man . Hun koffers moeten op de voorste bank gezet worden, de Huveneertjes nemen duidelijk veel te veel mee.
Onze reis wordt verder gezet en de eerste film mag afgespeeld worden. Narnia is de keuze van meester Ylius en kan op veel bijval rekenen. Juf Marijke doet haar uiterste best om de film mét ondertiteling én geluid op te krijgen, niet gemakkelijk met platte batterijen in het kastje, maar ze slaagt er wel in!
Rond 10uur is het tijd voor een eerste, korte stop. In Aachener Land strekken we onze benen, legen onze blazen en al joggend lopen we terug richting bus! Een beetje beweging is belangrijk!
Narnia en co begeleiden ons verder bij onze reis. Rond 13u stoppen we in Wonnegau voor drie kwartier. De bokes, pasta’s, wraps en sandwiches worden bovengehaald en met veel smaak opgegeten. Tijd genoeg nu om naar toilet te gaan en even te spelen. Wisten jullie dat een leuning perfect kan dienen als glijbaan? Voor we het weten zijn die drie kwartier voorbij en huppelen we richting bus! Lisa bezorgt onze buschauffeurs bij het instappen een zelfgemaakte geluksteen. Mark en Bruno zijn hier zeer blij mee en geven hem een mooi plaatsje vooraan in de bus. Hopla, we kunnen weer verder rijden. Deze keer zal Avatar ons vergezellen tot aan de volgende stopplaats.
Rond 16.15u geeft de buschauffeur ons hoop op een derde tussenstop… maar we rijden even een klein ommetje en het tussenstopje heeft uiteindelijk pas rond 17.15u plaats. Maar in de tussentijd smeren onze Huveneertjes hun kelen! Chauffeur Bruno wordt gevraagd een liedje te zingen, enkele zinnen zijn genoeg om iedereen (of toch bijna iedereen) te laten meezingen. K3, I like the flowers en Anton aus Tirol passeren de revue. Na de welgekomen plaspauze, nemen we terug plaats in de bus. Nu knalt Eminem door de boxen… en er wordt goed mee gerapt door enkele Huveneertjes. Jodelen kunnen we niet, maar rappen des te beter! Op de zetel voor ons horen we het volgende gesprek. “Eminem vind ik best wel goed”, waarop de andere zegt: “Neen, ik vind Q-Music veel beter”. Een brede glimlach kunnen we niet onderdrukken! Er zijn zelfs discolichten meegebracht, de sfeer zit duidelijk goed! Er worden ondertussen nog wat boterhammen gegeten en ook de zakken snoep zijn al halverwege, maar tot nu toe nog geen zieken in de bus, gelukkig maar!
Rond 19u melden we ons aan in Stanzach op het bureau van Jeka. Als we uit de bus stappen, trappen we direct in verse sneeuw… dat hebben we graag. Van de Jekamedewerkers horen we dat we morgen te weten komen waar we zullen skiën, dat is spannend! Rond 20u arriveren we in huis Breughel. De koffers worden uitgeladen, Juf Marijke en juf Hilde checken de kamers en rond half negen kunnen we de kamers verdelen. Koffers worden naar boven gesleurd en de bedden worden opgemaakt. Ondertussen zijn onze kookouders al druk in de weer om ons zo snel mogelijk lasagne voor te schotelen. Als de klok half tien slaat, huppelen onze Huveneertjes richting hun kamer en maken zich klaar voor hun eerste nacht in Oostenrijk. In de meeste kamers is het snel stil, in de andere kamers duurt het wat langer.
Wij vergaderen nog even. Onze evaluatie: een goede busreis, vriendelijke chauffeurs, toffe kookouders, geen zieken in de bus, goede sfeer! Dag 1 is prima verlopen. We zijn helemaal klaar voor dag 2!
Tot morgen!
Dag 2: Vrijdag 3 februari 2023
Gisterenavond waren onze Huveneertjes moe van de lange reis en de vele indrukken van de eerste dag die op hen afkwamen. De meesten waren dan ook blij dat ze hun bedje mochten opzoeken om te rusten. Maar toen we deze ochtend onze wekronde begonnen, merkten we dat veel kinderen al “WAKKER en OP waren”. Overal werd al druk gekwebbeld en benieuwd als ze waren naar onze plannen voor dag 2, vuurden ze hun nieuwsgierige vragen op ons af.
Eens beneden kreeg iedereen een vast plaatsje aan de tafels in onze gemeenschappelijke ruimte en konden ze hun maagjes vullen met jawel, een lekker pistoleke met hesp of kaas, bokes met choco of confituur. Voor de liefhebbers waren er ook nog cornflakes om de gaatjes te vullen! Onze Huveneertjes sloegen ons advies om goed te eten zodat ze veel energie zouden hebben voor de ochtendactiviteit, niet in de wind. Iedereen at zijn buikje rond en onze kookouders keken dan ook tevreden toe!
Na het ontbijt mochten ze hun skikleren aantrekken. We hadden dan wel nog geen skiles vandaag, maar sneeuwpret gingen we hen zeker niet onthouden! Warm ingeduffeld vertrokken we met de lokale bus richting Holzgau. Daar konden onze Huveneertjes hun blik al laten dwalen over de skipiste waar ze de komende dagen elke dag de sneeuw en kou zullen trotseren. Maar vandaag hadden we andere plannen met hen. Vanop de skipiste zie je namelijk in de verte én een flink stuk hoger dan waar we nu stonden, de fameuze hangbrug hangen.
Enthousiast begonnen onze Huveertjes aan de tocht. Het is een aardig klimmetje, maar onze jongens en meisjes hadden blijkbaar energie over. Ze buitelden, tuimelden, doken en vielen in de sneeuw waar ze maar konden. Na een poosje verraadden hun blozende wangen en hijgende adem toch dat ze misschien wat in overdrive gingen. Af en toe lieten ze zich in de kant vallen, zogezegd om sneeuwengelen te maken, maar stiekem toch ook om weer wat op adem te komen voor ze verder klommen.
Eens we “boven” waren en voor de brug stonden konden sommige kinderen haast niet wachten om over te steken, terwijl we voor anderen al onze overredingskracht nodig hadden om hen te overtuigen mee naar de overkant te gaan. Uiteindelijk stak de grote groep samen over terwijl juf Nicole en juf Marijke met enkele bangere hartjes afwachtten tot de groep de overkant bereikt had. Het scheelt namelijk heel wat in gewiebel als je maar met enkele mensen oversteekt i.p.v. met z’n vijfenveertigen! Maar het moet gezegd, lieve bemoedigende woorden doen veel en iedereen bereikte de overkant, al dan niet met trillende benen.
Hoe lief zijn onze Huveneerkes toch voor elkaar! Na de laatste bange meters, afgelegd onder aanmoedigende kreten wachtten hun vele high-fives en knuffels die de oversteek meer dan de moeite waard maakten.
Zo’n prachtige omgeving én dan ook nog eens de zon die aarzelend kwam piepen, dan kan juf Hilde zich niet inhouden en moest er een fotoshoot volgen!
Omdat we onze tocht niet verder zetten aan deze kant van de brug, maar gewoon een retourtje maken moest iedereen zich opnieuw aan de oversteek wagen. Wat na de vorige succeservaring trouwens al heel wat vlotter ging dan de eerste oversteek! Onze Huveneertjes vergapen zich aan de prachtige omgeving, bevroren watervalletjes, de diepte onder hun voeten, de bergen om hen heen!
Omdat we in het heen gaan steeds geklommen hebben was het daarna dus de hele tijd bergaf of om het met de woorden van juf Nicole te zeggen “Na elke bergop komt een bergaf”. Dat gaat zou je denken een heel pak gemakkelijker dan klimmen, maar we ontdekten al snel dat het ook een heel pak gladder was onder onze voetjes en dus moeilijker om rechtop te blijven. Velen onder ons, incluis de leerkrachten gingen af en toe onverwacht tegen de vlakte.
Daarna ging het met de bus terug richting ons huisje. Geen moment te vroeg trouwens, want onze jongens en meisjes waren intussen aardig nat geworden van al dat geroefel in de sneeuw en onze buikjes begonnen ook al aardig te grommen.
Dat hadden de kookouders natuurlijk al voorzien, en nadat we de natte voor droge kleren omgeruild hadden, konden we al aanschuiven voor een lekkere warme maaltijd. Wortelstoemp met kip en een lekker sausje! Onze Huveneertjes lieten het zich smaken en schoven met plezier voor een tweede portie aan.
Daarna een uurtje platte rust. Het principe daarvan zullen we de komende dagen toch nog eens moeten uitleggen, want verschillende kamers hadden dit precies niet zo goed begrepen…
’s Middags stond JEKA klaar om skimateriaal te passen zodat we helemaal klaar zijn voor de eerste skiles morgen. Terwijl onze kinderen zich om de beurt in de juiste maat skilaarzen wrongen, skilatten juist werden afgesteld en iedereen skistokken kreeg, schreven de anderen de herinneringen op aan de busreis in hun sneeuwklassendagboekje. Gevolgd door een eerste knutselactiviteit. We tekenden vrolijke skicartoons die we nadien overal tegen de ramen en muren van ons huisje kleefden. Instant indoor wintersfeer!
Met een lekker warme chocomelk en een koekje achter de kiezen besloten we dat we lang genoeg binnen hadden doorgebracht, we zijn tenslotte op openluchtklassen! Met sleeën en zakken trokken we richting onze favoriete heuvel. Elk jaar opnieuw verbazen de kinderen ons met de meest gedurfde sneeuwstunts! Er wordt gegild, gelachen, gebuiteld en geschoven! Onze Huveneertjes zijn bijzonder vindingrijk om telkens weer op een andere manier naar beneden te glijden!
Moe maar voldaan wandelden we weer terug naar ons huisje waar de kookouders klaarstonden met koude schotel en broodjes zodat we smoskes konden maken. Het werd alweer gesmaakt! Hoewel we vandaag nog niet geskied hebben, hebben we toch behoorlijk wat gezweet en dus besluiten we de dag te beëindigen met een gezelschapsspelletjes avond en douchen. Voor we hen onder de wol stoppen, spelen we eerst nog samen pictionary en daarna vertellen we hen nog een aantal al dan niet verzonnen verhaaltjes. Benieuwd of onze Huveneertjes onze leugens kunnen ontmaskeren.
Daarna is het echt tijd om in bed te kruipen. Slaapwel allemaal! Morgen weer een nieuwe dag!!!
Dag 3: zaterdag, 4 februari 2023
Aangezien we op zondag niet kunnen uitslapen, hadden we het idee dit onze Huveneertjes vandaag te gunnen… uitslapen tot 8uur, dat zou toch moeten lukken? Voor een enkeling wel, maar vele kamers waren al wakker toen meester Ylius hen wou wekken met een stevig boenknummer waarvan de tekst als volgt gaat ‘Kukeleku’! De kinderen vonden dit best een goed nummer en al snel kwamen de eerste hoofdjes in de gang piepen en werden de eerste danspasjes geplaceerd. Een half uurtje kregen ze om hun klaar te maken, want om half negen stond het ontbijt klaar. Een lekker pistoletje met kaas of kinnekesvlees, choco of confituur en ook de cornflakes was weer van de partij! Na het ontbijt kregen de kinderen even de tijd om hun dagboekje aan te vullen met de avonturen en hoogtepunten van de dag voordien.
Rond 10 uur besluiten we dat we dringend de benen moeten strekken. Er staat een dorpsverkenning op het programma. We vergelijken Bach met Hingene of Wintam en merken toch echt wel enkele verschillen. De huizen zien er allemaal anders uit. De plaatselijke rivier de Lech of de Schelde blijken toch ook wel wat verschillen te hebben. We vragen ons ook af wat die stokken aan de rand van de weg betekenen. Op sommige deuren lezen we “20-CMB-23”, wat dit betekent, zou uw kind moeten kunnen vertellen bij thuiskomst. De scholen hebben hier ook een andere werkwijze dan bij ons en zelfs Manneke Pis vinden we hier ergens terug. Onderweg komen we een oude bekende tegen. Harald was een vaste skimonitor van ons vroeger en het weerzien is fijn. Wie weet komen we hem deze week nog wel eens tegen… wat hij dan komt doen is een verrassing voor jullie kinderen en voorlopig dus ook nog voor jullie 😉!
Tegen 11.45u schuiven we onze benen onder tafel. We eten vandaag wat sneller dan normaal, want straks worden we tijdig op de skipiste verwacht! Tomatensoep met sliertjes, een broodje en wat charcuterie staan op het menu, gevolgd door een mandarijntje voor de liefhebbers. Tegen half 1 moeten onze Huveneertjes klaar staan in volledige skitenue! Die skischoenen aankrijgen is voor sommigen toch nog wennen. Half 1 halen we niet, maar gelukkig mogen we van onze buschaffeur wel met skischoenen de bus op. Daardoor winnen we heel wat tijd op de skipiste zelf. Aangekomen op de skipiste staat Werner ons al op te wachten. Hij is de baas van de skischool in Holzgau en is blij om ons te zien! Wij zijn de tweede groep die hij dit seizoen mocht ontvangen (in de voormiddag was De Krinkel van Ruisbroek geweest)! Het was tot op de laatste moment toch nog even afwachten waar we konden skiën en we zijn blij dat we in Holzgau terecht kunnen! Meer nog, er staan zelfs 5 skimonitoren klaar om onze Huveneertjes te begeleiden! Groepen worden verdeeld en al snel nemen de gevorderden de ankerlift naar hogere oorden. Ook de twee tussengroepen nemen vandaag al de lift. De beginners moeten eerst leren remmen en bochten nemen en ook dat lukt hen zeer goed! We mogen fier zijn op onze Huveneertjes! Zelfs de zon komt tevoorschijn en het is genieten op de skipiste! Na de skiles, bergen we onze latten op in de daarvoor voorziene plaats en zetten we ons in beweging richting bus. Marc, onze vriendelijke buschauffeur, rijdt ons zelfs al tegemoet! We moeten dus niet te ver stappen met onze skischoenen, waar we hem alweer zeer dankbaar voor zijn!
Aangekomen in ons huisje, kleden we ons snel om en staat de dampende warme chocomelk ons al op te wachten. We delen ook een dinosauruskoek uit al dan niet met chocolade of een wafeltje voor diegenen die liever geen dinosauruskoekje willen. De chocomelk doet ons deugd en nadien zijn ze dan ook klaar om een briefje te schrijven naar het thuisfront. Sommigen hebben heel wat te schrijven, anderen houden het kort en bondig. Zij die snel klaar zijn, kunnen een vriendschapsbandje macrameeën. Diegenen die wensen, kunnen ook een douche nemen.
Tegen 18u staan de dampende kookpotten klaar op de tafel. Macaroni met kaas en hesp valt bij velen in de smaak. De Dame Blanche die volgt, lusten de kinderen ook zeer graag. Na het avondeten krijgen ze nog even de tijd om hun kamer wat op te rommelen en kunnen wij ons klaar maken voor de jaarlijkse Tirolerquiz. Juf Nicole heeft alweer een schitterende quiz in elkaar gestoken met 9 verschillende rondes. Sport, film, pictogrammen, strips, muziek (oud en nieuw),… de kinderen doen allemaal ontzettend hun best. De scores liggen niet ver van elkaar. Nummer twee en één hebben dan ook maar 1 puntje verschil. De winnaars (Leon, Thibau, Maite, Gegam en Athina) kregen een doos snoepjes als prijs! En ze deelden deze lekkernij graag met de hele groep! Na de quiz was het hoog tijd om de kinderen in hun bedje te steken. Tandjes poetsen en nog eens naar toilet en dan starten we onze ‘We-steken-ze-in-bed-ronde’! Het bedje is welkom… mondjes toe en oogjes toe, wij zijn weg naar dromenland! Tot morgen!
Dag 4: zondag 5 februari 2023
Vandaag hebben we geen tijd om uit te slapen, want deze voormiddag gaan we skiën! Om half acht starten we onze wekronde, het is nog vrij rustig op de meeste kamers. Ze krijgen een half uurtje om zich klaar te maken voor het ontbijt. Vandaag staat er een hard gekookt eitje op het menu en de ‘basis’ zoals ze dat bij de kookploeg noemen. De basis bestaat uit kaas, salami, confituur, choco, boter en cornflakes. Thee, melk of water als drankje en koffie voor de leerkrachten! Dat laatste blijkt echt noodzakelijk te zijn, want het is vermoeiend zo’n sneeuwklassen, ook voor ons!
Na het ontbijt hebben we nog héél even tijd om ons dagboekje aan te vullen en dan is het tijd om ons klaar te maken voor de tweede skiles! Marc, onze vriendelijke chauffeur, staat rond 9.15u klaar met zijn bus voor onze deur en wij stappen met veel plezier in. Korte check voor we instappen: handschoenen bij, helm op en zonnebril en/of skibril vast aan de helm? Ok, dan pas mogen ze instappen! We zijn tijdig op de skipiste en staan tegen de klok van tien klaar om te starten aan de tweede skiles. De gevorderden en de twee tussengroepen starten al snel op de ankerlift en gaan op zoek naar hogere oorden. De twee beginnersgroepen moeten nog even oefenen op het remmen en het slalommen. De piste ligt er vrij glad bij. Het heeft deze nacht goed gevroren en de sneeuw kraakt onder onze latten. Hopelijk ligt er tegen morgen een vers laagje sneeuw voor ons klaar! Halverwege de tweede les, leren ook onze beginners hoe ze de ankerlift moeten nemen en korte tijd later gaan ze dit ook voor echt doen! Een spannend moment voor onze beginners! Voor we het weten is ook de tweede skiles succesvol afgelopen! De skilatten en stokken worden opgeborgen in een schuur aan de piste en dan strompelen we met onze skibotten richting bus.
Aangekomen in Breughel staat ons middagmaal al voor ons klaar. Bokes met tonijnsla of ander beleg al dan niet vergezeld van een tomaatje, perzik of sla. Het dessert verschuiven we naar deze avond, want we moeten tijdig kunnen vertrekken voor onze wandeltocht. Om half twee staan we dan ook klaar om deze aan te vatten. We wandelen door Bach, langs de Lech naar Elbigenalp. Voor we naar Florian met zijn paardenslee gaan, springen we nog even de kerk binnen. We maken een vergelijkende studie met onze kerk en merken toch wel heel wat verschillen op. De poepverwarming vinden onze Huveneertjes best boeiend en ook de schilderingen op het plafond maken wel wat verrassende reacties los. Om drie uur staat de slee met paarden voor ons klaar. Terwijl de eerste groep een tochtje maakt met de paardenslee, trekt de rest van de groep naar de houtsnijschool om daar enkele prachtige kunstwerkjes te bewonderen. Meester Robert geeft nog wat extra uitleg over deze school en onze Huveneertjes zijn alweer wat wijzer geworden. Daarna wisselen de groepen, zodat iedereen alles heeft mogen ervaren. Na deze activiteiten springen we de “ Schwarzer Adler” nog binnen om ons op te warmen en onze dorst te laven. Een Cola, Fanta, platte water, Spezi of warme chocomelk kan gekozen worden. Dit drankje wordt aangeboden met een lekkere suikerwafel, al dan niet overgoten met een laagje chocolade. Ondertussen is het ook beginnen sneeuwen. Dat gehoopte laagje sneeuw wordt dus hopelijk waar! Om 17.25u nemen we de plaatselijke lijnbus terug naar ons verblijf. Even wisselen van kledij en we zijn klaar voor het avondmaal. Boerenworst in een ajuinsausje, gebakken aardappelen en appelmoes wordt ten zeerste gesmaakt. Ook die vanillepudding met laagje crème fraîche gaat vlot binnen.
De avondactiviteit is een fakkeltocht met de hele groep door Bach. Er heerst een gezellige sfeer in de groep en ook deze activiteit kan rekenen op veel enthousiasme. Om 21u maken we nog enkele foto’s van de kamers en dan gaan de lichtjes ten huize Breughel uit. Tenminste in de slaapkamers van de kinderen. Wij werken nog even door. Verslagen schrijven, dag evalueren en de komende dag voorbereiden (we hebben een jarige in ons midden morgen, dus dat verdient wat extra voorbereidingen), foto’s downloaden en op de website zetten. Onze werkdag zit er dus nog niet op, wij werken nog even door! Maar we doen dit met plezier! Morgen staan we terug paraat met een nieuw verslag en een resem nieuwe foto’s van al onze avonturen hier in het mooie Oostenrijk.
Tot morgen!
