Sneeuwklassen

Dag 1: donderdag 1 februari 2024

Eindelijk… genoeg afgeteld! Het is zover! We kunnen op sneeuwklassen vertrekken. Om 6.15u staan de eerste Huveneertjes al aan de kerk van Wintam en alhoewel de Hingenaars pas om 6.45u moesten verzamelen, stonden er ook daar al op dit vroege tijdstip ongeduldige kindjes te trappelen, zelfs een beetje vroeger dan het afgesproken uur. Koffers worden bij elkaar gezet, er wordt nog veel geknuffeld en foto’s worden getrokken. Rond 6.45u zien we de bus in de verte verschijnen. Bij het inladen zit de bagageruimte al vrij vol en dan moeten de valiezen van Hingene er nog bij! De Huveneertjes van Wintam nemen plaats in de bus, we zwaaien nog eens naar de mama’s en papa’s en dan rijden we door om onze vriendjes van Hingene op te laden. Daar staan ze ook al te trappelen om de bus op te mogen. Sommigen kennen elkaar al en kunnen niet wachten om elkaar te zien. Eerst de koffers inladen, nog even afscheid nemen en dan stappen de Huveneertjes van Hingene in de bus. De eerste begroetingen tussen beide scholen volgen. Bij de meesten nog bedeesd, maar wij kennen dit ondertussen al. Binnen enkele uren verloopt dit contact al veel vlotter. Iedereen opgestapt, iedereen gesetteld, we kunnen vertrekken! Onze chauffeurs, Petra en Werner,  zijn al 30 jaar een koppel en vertrouwen elkaar door en door. Ze zijn al jaren samen onderweg. We hebben er alle vertrouwen in dat zij ons veilig tot in Holzgau brengen.

Hop, en weg zijn wij, hopelijk kunnen we de boerenprotesten een beetje vermijden. De kinderen onderzoeken hun rugzakken, tonen elkaar wat voor lekkers ze bij hebben en voor velen is het te moeilijk om die snoepzak nog even toe te laten. We zien stiekem al enkele kindjes kauwen, ondanks de waarschuwingen voor maagprobleempjes. In de bus is het vooraan nog vrij rustig, spelletjes worden gespeeld. Achteraan, bij de jongens, is er al wat meer sfeer. Piepende kippen en vreemde knuffels komen tevoorschijn. Ach, zolang het maar gezellig blijft. De boeren zijn we nog niet tegengekomen, we hebben ze vermeden door een kleine omweg via Eindhoven en Venlo.

Rond 9u15 is het tijd voor een eerste filmpje. Jumanji verschijnt op de schermpjes en het enthousiasme is groot bij de kinderen. De rust keert even weer in de bus. Na een tijdje beginnen de blaasjes toch een beetje te spannen, tijd voor een eerste tussenstop. In Peppenhoven West stopt onze bus een eerste keer. Beentjes worden gestrekt, frisse lucht is welkom en de blazen worden geledigd. De stop is kort, na 15 minuutjes stappen we al terug de bus op. De kinderen krijgen een papier met inspiratie voor spelletjes voor onderweg, enkele raadsels en een nummerplatenbingo. Enkele gaan de uitdaging aan, anderen verkiezen hun eigen spelletjes. Na een kwartiertje vragen ze toch om het einde van Jumanji te mogen zien, er moet namelijk nog gekust worden in de film😉. Na Jumanji is het tijd voor de GVR, oftewel de Grote Vriendelijke Reus. Ook deze film kan onze Huveneertjes bekoren. En nog steeds geen boeren met tractors tegengekomen, houden zo!

Rond 12.30u is het tijd voor onze middagstop in Wonnegau. Hier stoppen we een kleine drie kwartier. Genoeg voor onze Huveneertjes om een sanitaire stop te houden, maagjes te vullen en de ons reeds bekende trap met leuning om te toveren tot glijbaan! Terug in de bus is het tijd voor het vervolg van de GVR! We doen blijkbaar een filmmarathon, want na de GVR willen ze heel graag Jumanji, The next level zien. Diegenen die willen, kijken naar de film, anderen babbelen wat of spelen nog een spelletje.

Rond 16.20u stoppen we een derde keer, dit maal in Illertal West. Een korte sanitaire stop en hup terug de bus op. Nog 170km op de teller. Onderweg begint het te regenen, dat zien we niet graag. De thermometer op de bus zegt 12°, te warm naar ons gevoel. Film nummer vier brengt wel een winterlandschap, Narnia verschijnt op de schermpjes. De reis verloopt vlot, er zijn geen zieken!

Rond 19u komen we aan in Stanzach. Enkele leerkrachten stappen uit om ons aan te melden op het bureau van Jeka. We krijgen de planning en nog enkele instructies. We weten sinds woensdagnamiddag dat we zullen skiën in Warth. Deze skipiste ligt wat hoger en beschikt over sneeuwkanonnen. Dit wil zeggen dat we een hele dag zullen skiën en dan een dagje andere activiteiten zullen doen. Het is voor ons wat anders inplannen, maar onze ervaring zegt dat dit helemaal goed komt! Flexibiliteit is voor ons geen enkel probleem 😉. Morgen is het ski’s aanpassen en zaterdag zullen we dan voor de eerste keer gaan skiën, maar dan wel ineens een hele dag!

Om 19.30u komen we aan in ons huisje. Het regent een heel klein beetje, dus snel brengen we onze valiezen binnen en zetten we ons aan tafel. Balletjes in tomatensaus en aardappelpuree staat op het menu. Na het avondmaal sturen we de kinderen naar hun kamer om hun bedjes op te maken. Alle kinderen zijn tevreden met de kamerverdeling! Het was een lange dag en de kinderen kruipen tegen half tien hun bedje in. Er wordt nog wel wat gebabbeld op de kamers en af en toe moeten we ingrijpen. Zo gaat dat de eerste avonden, we weten dat er beterschap op komst is. De leerkrachten zetten zich nog even samen om de planning wat aan te passen, verslag te schrijven en foto’s op de website te zetten! Maar ook wij zijn moe en kruipen tijdig ons bedje in.

Slaapwel. Tot morgen!

Dag 2: Vrijdag 2 februari 2024

Vrijdag, 2 februari 2024 

“De morgenstond heeft goud in de mond “ is een uitdrukking die ferm overrated wordt. Dat dachten de juffen en meesters deze ochtend toen ze met een kop koffie eventjes zaten te bekomen van de drukte die al had plaatsgevonden VOOR half acht. Dat was nochtans het uur dat we met onze Huveneertjes gisterenavond afspraken als wek-uur, maar zij dachten daar deze morgen zo rond half zes duidelijk anders over…  

Huis Canteclaer heeft houten vloeren en muren dus je hoort elk geluidje. Wat begon met een plotse bloedneus op één van de kamers, werd dus gehoord door wie wat lichter slaapt en geïnterpreteerd als het signaal om op te staan. Dit gecombineerd met de spanning van de eerste nacht op sneeuwklassen, maakte dat ook onze andere Huveneertjes wakker werden en mondde uit in een druk over en weer geloop van en naar de WC.  

We hadden onze handen vol om hen nog eventjes in hun kamer houden om zo de rust toch nog een beetje te proberen bewaken. Om half 8 moest er natuurlijk niemand meer gewekt worden maar kregen ze de bevrijdende boodschap dat ze zich mochten klaarmaken voor het ontbijt.  

Dag twee was voor één van onze Huveneertjes wel een heel speciale, want Lily Struyf was jarig vandaag. Bij het binnenkomen in de eetzaal wachtte haar dan ook een warm onthaal. We zongen “Happy birthday” voor haar en Lily kreeg een grote verjaardagskaart van ons allemaal. Daarna opende ze met glinsterende oogjes haar cadeautje van het thuisfront. Onze Huveneertjes lieten zich het ontbijt goed smaken en gingen daarna skilaarzen en latten passen in een naburige sportwinkel.  

Tegen 10 uur waren we allemaal voorzien van de nodige spullen en lieten we onze latten wat aarzelend buiten tegen de muur van ons huisje staan. Ons huisje beschikt immers niet over een grote kelder of een garagebox waar we de latten veilig konden opbergen tot de eerste skiles. Waarom ik dit ogenschijnlijk onbelangrijke detail vermeld wordt straks nog wel duidelijk… 

Omdat er niet genoeg sneeuw ligt om te skiën op onze vertrouwde skipiste hier vlak achter ons huisje gaan we pas morgen skiën, in een groter en hogerop gelegen skigebied. De skipiste achter ons huis is niet open, maar er ligt wel voldoende sneeuw om er te gaan sleeën en zakglijden. Dat vonden onze Huveneertjes natuurlijk fantastisch! Na de eerste spannende afdalingen waarin ze leerden remmen en sturen klommen ze steeds hoger de piste op om daarna met veel gegil en geschater de berg af te suizen. We hadden het druk met filmen en fotograferen van al die sneeuwpret maar af en toe moesten we toch alles even laten vallen om hen er luidkeels aan te herinneren dat ze vooral moesten “REMMEN!” iets wat in volle vaart en hilariteit soms wel eens vergeten werd. Het was superleuk en moe maar voldaan keerden we met blozende wangen tegen 12:00 uur terug huiswaarts waar onze kookouders al heerlijk voor ons gekookt hadden. 

Op het menu stond broccolisoep gevolgd door wortelpuree met kip en onze Huveneertjes vonden het lekker!  

Na een korte platte rust die te horen aan het kabaal op de slaapkamers niet zo heel “plat” moet geweest zijn, vertrokken wij opnieuw deze keer richting hangbrug. De Sint verwende onze Huveneertjes dit jaar en bracht op 6 december voor elk kind een poepsleetje mee. Die moesten we natuurlijk uittesten en daar was deze wandeling naar de hangbrug de uitgelezen gelegenheid voor. Nu moeten jullie weten dat de weg naar die brug, klimmen is van het begin tot het einde. Toch hadden onze Huveneertjes energie genoeg om voorop te rennen om zich vervolgens met de poepsleetjes naar beneden te laten glijden. Om ongelukken te voorkomen en toch aan al dat jeugdig enthousiasme tegemoet te komen, zochten we enkele heuveltjes uit waar ze zich veilig vanaf konden laten glijden. Tweede keer vandaag niks anders dan sneeuwpret! (Ook al zat er tussen ons gezegd en gezwegen bij velen sneeuw op plaatsen waar geen sneeuw behoort te zitten…) Dankjewel Sinterklaas, dit is een cadeau waar we nog veel geniet van gaan hebben!  

Het uitzicht op de hangbrug leverde zoals elk jaar bij het ene kind vele Aahs en Oohs op en bij het andere toch wel wat knikkende knietjes. Na de brug vervolgden we onze weg bergaf deze keer richting ons huisje. Daar wachtte ons immers een lekkere warme choco.  

Maar toen we aan ons huisje aankwamen verbleekten we allemaal… Herinner je het moment deze ochtend waarop we beslisten onze ski’s tegen de muur van ons huisje te laten staan bij gebrek aan betere opslagplaats. Waar ski’s hoorden te staan stond nu … niks meer! Het zweet brak ons al behoorlijk uit. Stel je voor dat iemand dat skimateriaal gewoon ingeladen had en meegenomen!!! Gelukkig wisten de kookouders hoe de vork in de steel zat. Jeka had onze ski’s al ingeladen in de bus die ons morgen naar de piste zal brengen. Ze wilden het zo makkelijker voor ons te maken maar vergaten ons hiervan te verwittigen. Oef! Wat een pak van ons hart! 

Om onze Huveneertjes vandaag ook een rustmomentje te gunnen mochten ze na de chocomelk hun dagboek invullen in de sneeuwklasboekjes en gezelschapsspelletjes spelen. Ondertussen gingen ze één voor één douchen op hun kamer om al het zweet van de voorbije dag er eventjes af te spoelen! Proper gewassen schoven ze daarna aan een heerlijk buffet dat onze kookouders voor hen hadden klaargezet. Als klap op de vuurpijl was er daarna ook nog een lekkere Dame Blanche! Mmm!!!  

Als avondactiviteit namen onze Huveneertjes het tegen elkaar op in een spannende Tirolerquiz! Gedurende 9 afwisselende rondes werd hun kennis op de proef gesteld over TV-programma’s, films, muziek en artiesten, stripfiguren, wintersporten, … De gastheer (compleet in lederhosen) en zijn bevallige assistente entertainden onze kinderen terwijl de drie wijzen hun antwoorden streng maar rechtvaardig beoordeelden. De scores van elk groepje lagen erg dicht bij elkaar, maar er kan er maar ééntje de winnaar zijn. Simon, Lena, Mia en Mauro eindigden met hun groep op nummer één en besloten eensgezind dat ze hun prijs (een doos snoepjes) wilden delen met alle andere Huveneertjes! Hoe fijn is dat! 

Na afloop van de quiz was het de hoogste tijd om onze Huveneertjes in bed te stoppen. Hopelijk kan iedereen deze nacht lekker slapen, want morgen wacht ons best wel een spannende dag met niet één, maar meteen twee skilessen! We zullen immers twee uur skiën in de VM, dan picknicken en daarna nog eens twee uur skiën in de NM!  Wordt vervolgd… 

De foto’s volgen een beetje later, we zitten met enkele technische problemen. Even geduld dus.  

Dag 3: Zaterdag 3 februari 2024 

Wat vliegt de tijd, dag drie al vandaag en meteen een heel ander verhaal dan gisterenochtend! Deze nacht had iedereen lekker geslapen en toen we om kwart over zeven op de deur klopten om onze Huveneertjes te wekken waren er, geloof het of niet, nog een aantal kinderen aan het slapen! Meester Ylius liep in alle kamers langs met zijn GSM met een ochtendgymmuziekje dat door de ochtendmensen onder ons enthousiast werd onthaald. Aan jullie om te beslissen of je zoon of dochterlief bij die enthousiastelingen was of niet…  

Vandaag was voor ons leerkrachten ook meteen een primeur, want we hadden vandaag niet één maar twee skilessen in een skigebied waar we nooit eerder kwamen! Na het ontbijt smeerden we bokes om mee te nemen naar de skipiste. De bus kwam ons tegen 9:00 uur oppikken en bracht ons in een half uurtje heel wat hogerop naar Warth. Ongelofelijk, plots zagen we overal dikke pakken sneeuw. Onze Huveneertjes waren duidelijk onder de indruk en wezen elkaar op watervalletjes, gemzen, mini sneeuwlawines en prachtige uitzichten.  

Aangekomen in dit grote skigebied wrongen we onszelf in onze skibotten en smeerden ons nog eens goed in met zonnecrème. Iets wat vandaag extra belangrijk was, want zelfs om 10:00 ’s morgens stond de zon al hoog aan de hemel. Dit deed vele Huveneertjes beslissen om vandaag voor hun zonnebril i.p.v. skibril te kiezen en hun buff of sjaal gauw weer op te bergen in hun rugzak want die was vandaag blijkbaar totaal overbodig. 

Een wijze beslissing, want eens onze Huveneertjes in hun 4 groepen verdeeld waren, gingen  de skimonitoren meteen met hen aan de slag. De ervaren skiërs en de middengroep verdwenen meteen richting de eerste skilift. Er zouden er voor hen nog vele volgen vandaag, want er zijn hier ontzettend veel skiroutes en mogelijkheden om hun hartje op te halen. Onze beginnersgroep is erg groot dit jaar en dus waren we aangenaam verrast dat de monitoren besloten deze groep in twee te hakken en een extra monitor te voorzien. Zo konden we hen allemaal wat meer aandacht geven en zouden ze sneller vooruitgaan en dingen bijleren dan wanneer ze in één grote groep bleven. 

Spieren werden opgewarmd en heupen losgegooid voordat onze beginners leerden een pizzapunt te maken met hun skilatten zodat ze in staat waren te remmen. Wat in het begin zo moeilijk leek, begon steeds vlotter en vlotter te gaan. Toen het middag was besloot Thomas (de skimonitor van één van de beginnersgroepen) dat zijn groepje klaar was om in de namiddag de pannenkoekenlift te leren nemen om vervolgens in slalom de berg af te leren skiën. Het andere groepje was vandaag nog zover niet, maar ook zij leerden heel wat bij en Werner (hun skimonitor) was heel tevreden over hen.  

Ondertussen was meester Ylius de gevorderde groep gaan zoeken, want zij namen echt de ene lift na de andere om al zoveel mogelijk skiroutes te verkennen. Hun skimonitor stond letterlijk geen moment stil en daagde onze Huveneertjes uit met allerlei manoeuvres en jumps. De tijd vloog letterlijk voorbij en toen elke groep om vier uur vanuit 4 verschillende richtingen aankwam op het verzamelpunt zagen we alleen maar glunderende gezichten. Hun opgewonden verhalen tegen elkaar over wat ze vandaag allemaal deden bevestigden hoe content ze waren én dat wil wel wat zeggen na zes uur met je voeten in knellende laarzen gezeten te hebben! 

Eens aangekomen in ons huisje stond er alweer warme chocomelk en een koekje klaar en was het tijd om net als gisteren te douchen, dagboekjes in te vullen en briefjes te schrijven naar het thuisfront. Gelukkig dat de juffen en meesters elk kaartje en envelopje eventjes checkten, want anders zou de postbode het nooit klaarspelen die schrijfseltjes tot op het juiste adres te krijgen. Best wel grappig op hoeveel foute manieren je een adres op een envelop kan schrijven!  

Hierna schoven we onze beentjes onder de tafel voor het avondeten. Op het menu stonden aspergesoep en macaroni met broccoli. Wij vonden dat een vreemde combinatie maar onze kookouders klonken zo overtuigend dat we er toch zoveel van smulden dat er nauwelijks nog een gaatje was voor het chocoladepuddinkje als dessert. 

Na het avondeten stuurden we onze Huveneertjes een laatste keer naar boven om zich wat warmer aan te kleden voor de avondactiviteit. Eens beneden kregen ze allemaal een fakkel en vertrokken we voor een sfeervolle tocht door het donker. De gladde plekjes die je in het donker natuurlijk niet zag en meester Ylius die zich hier en daar verstopte en hen liet schrikken zorgde ervoor dat er af en toe verschrikte kreetjes klonken, afgewisseld met vrolijk gebabbel en gelach.  

Mooi zo, tegen de tijd dat we ons huisje terug bereikten, na een uurtje stappen, was iedereen moe genoeg om tevreden in z’n bedje te kruipen. Een half uurtje vroeger dan gisteren maar na zo’n actieve dag protesteerde niemand. Morgen is het zondag en dan mogen ze een half uurtje langer slapen. Benieuwd of dit opzet zal slagen? Wij alleszins wel!  

Reacties voor het thuisfront:

Nio: Het is hier leuk en ze hebben lekker eten en ik heb leren skiën.  

Nathan: Het huis is cool en het is hier leuk. Het eten is super lekker en ik kan al een beetje skiën.  

Mauro: Het was heel lekker eten en het huis is super gezellig.  

Robbe H.: Het is hier echt leuk en ik het een goede kamer. Het skiën is echt tof. 
 
Robbe G. : Het is hier heel tof en heb een leuke kamer. Ook is het hier een mooi landschap.  
 
Jules: Het is hier leuk en ik leef nog. Ik heb een heel leuke kamer.  

Leonie: Het is hier super leuk! De eerste avond, toen we hier aankwamen, hebben we balletjes in tomatensaus en patatjes gegeten. De tweede dag hebben we kip met wortelpuree gegeten en zaterdag macaroni! We hebben ook al vier uur geskied en ik kan het heel goed!!!!! Daaaag. Mis jullie. Groetjes aan Mollie!  

Wout: We hebben een mooi uitzicht vanuit onze kamer. Het skiën is leuk.  

Simon: Het is hier heel leuk en ik lig bij mijn vrienden in een kamer. Het is hier een mooi uitzicht.  

Len: Het is hier superleuk, je hebt een mooi uitzicht. Het eten is super lekker en ik lig bij Mattias Brent en Jules. Naast ons liggen Lukas, Gust, Bas, Xander en Jayden. We zijn ook al met de sleeën van de berg gaan glijden, dat was super leuk. Het weer is hier super goed en wij zijn ook op een super coole brug gegaan. Ik heb ook wat vrienden gemaakt. Onze refter is vrij groot en er zijn vrij veel wc’s. De avondactiviteiten zijn super leuk en er is veel sfeer in het huis. Ons dorpje is heel gezellig.  

Flo: Hey, het is hier super leuk en we hebben al geskied, met poepsleetjes en gewone sleetjes gespeeld. Ik heb me nog niet verveeld! Het eten is hier super lekker. En de bedden/slaapkamers zijn perfect! Alles is hier goed! Perfect zelfs! XXX 

Mattias: Het is hier leuk en ik heb een leuke kamer. Ook een mooi uitzicht vanuit onze kamer. We hebben al gepoepsleet en een wandeling gedaan.  

Lotte: Hoi, het is hier de MAX! We hebben al veel leuke dingen gedaan, zoals een quiz, geskied, spelletjes gespeeld in de sneeuw en natuurlijk veel plezier gemaakt! Het eten is hier echt heel lekker! De groetjes daar aan iedereen! XXX 

Fenna: Het is hier super leuk! We hebben al gewandeld, geskied en super veel lol gehad! We hebben altijd super lekker eten gehad! Groetjes Fenna 

Romy: Ik vind het hier super leuk en ik kan goed skiën.  

Marie: Het is hier super leuk! Er ligt hier heel veel sneeuw en het is ook warm.  

Indi: Het is hier super leuk en de skimonitoren geven een superduidelijke uitleg. Ik heb het echt al onder de knie. De bedden zijn ook super comfortabel.  

Lily S.: Vandaag zijn we zaterdag, wij zijn voor de eerste keer gaan skiën en dat was super leuk. Ik mag ook al naar de volgende groep. Maar hopelijk missen jullie mij niet te veel. Doe de groetjes aan iedereen.  

Mila: Het is hier kei tof en ik kan al een beetje skiën. Ik ben vandaag wel van de skilift gevallen. Het eten is hier ook super lekker! 

Lili D.: Het is hier heel leuk. Het eten is hier heel lekker en ik ben hier heel gelukkig. Ik heb hier wel nog niet goed geslapen, maar ben blij dat ik al een beetje kan skiën.  

Lena: Het is hier suuuper leuk! Ook het eten is super lekker en de meisjes op mijn kamer zijn ook super leuk. Het skiën was ook heel leuk. 

Mina: Tof!!!! Het eten is hier mega lekker en het skiën is tof.  

Mia: De bedden liggen mega comfortabel en het eten is mega lekker! Het is een mega mooi uitzicht met al die bergen hier.  

Brent: Alles gaat goed, het eten is soms lekker. Op dag 2 had ik mij pijn gedaan op het ijs, maar alles is goed. Bedankt voor de kaartjes. 

Lukas: Het is hier super leuk. We zijn zaterdag voor het eerst gaan skiën en het was in hetzelfde skigebied als toen ik met Len meeging. Ik heb een super leuke kamer!! En het eten is kei lekker! 😊 

Bas: Het is hier al super leuk. Er is ook lekker eten en we hebben vrijdagavond wortelpuree met kip en saus gegeten. Donderdag hebben we puree met balletjes gegeten. Zaterdag zijn wij gaan skiën in Warth en wij zijn 2à3 km hoog in de bergen. Ik slaap met Lukas, Gust, Xander en Jayden.  

Xander: Het is hier erg super leuk. Ik heb vandaag geskied in Warth. Want hier ligt er amper sneeuw.  

Jayden: Het is hier heel leuk. Ik slaap op een leuke kamer met 5 man. Het eten is niet zo lekker, maar het is hier heel leuk.  

Enola: De bedden liggen mega goed en het uitzicht is hier super mooi en we hebben al mega toffe activiteiten gedaan met slee en poepsleetjes.  

Gust R: Ik vind het hier heel leuk. Het eten is hier super lekker en de soep ook. 😊 
Het leukste vond ik het skiën, wij mochten al van heel hoge bergen skiën. Alleen ben ik mijn skistok verloren, maar ik krijg gelukkig wel terug een skistok.  

Liv Pauwels: Het is hier super leuk, we hebben al veel gedaan: gesleed, quizzen, gewandeld, gegeten en geskied! Het eten is ook super lekker! Het huisje is zo tof en gezellig!  

Maxime: De eerste skilessen gingen goed. We hebben ook gesleed. We hebben een mooi uitzicht.  

Lily V: Mijn eerste indruk van het huisje was WAUW! We hebben al vanalles gedaan en het sleeën vond ik het tofst. Het eten is hier delicious! En het skiën gaat fantastisch! XXX  

Dag 4: zondag 4 februari 2024:

Vandaag gaat de wekker een beetje later. De kinderen worden rustig wakker om onze zondag te starten met lekker verse pistolets, maar ook een uitgebreid gamma aan andere dingen: yoghurt, fruit, granola, cornflakes,..  

Na het afruimen van de tafels gaan de kinderen zich wassen en tanden poetsen. Na de was en plas krijgen de kinderen een moment om hun boekje aan te vullen. Vanaf 09u30 was er overal in Canteclaer leven. De kinderen gaan in groepjes oefenen voor de avondactiviteit. Toneeltjes, dansjes, rappen,.. een keuze maken het is niet gemakkelijk. Maar toch worden er toffe groepjes gevormd om verschillende acts voor te bereiden.  

Net voor het eten gaan we nog profiteren van dat laatste restjes sneeuw die nog te vinden zijn in Holzgau. We nemen de sleeën en zakken mee naar de kerk. Leren sturen met zo een slee is een heuze opdracht, maar ondertussen mogen enkelen zich expert noemen. Het navigeren rond de andere sleeën of de tragere dalers. Hier en daar valt er nog wel eens iemand af onderweg, maar rechtkomen en opnieuw proberen is niet erg, dat doen ze wel even, no problemo! Voordat de kerktoren 12u slaat keren we al terug naar onze heim, want om 12u schuiven we weer onze voeten onder tafel. Het ruikt al lekker en de neuzen hebben ons niet bedrogen! Een tomatensoepje gevolgd door een heerlijke  vol-au-vent en gebakken patatjes vullen onze magen. Voor wie wil, neemt nog een stukje fruit. Het valt ons op dat het fruit dit jaar in de smaak valt bij onze Huveneertjes.  

Een andere route naar de eitjes dit jaar, maar weer een extra ervaring. We nemen de bus vanuit Holzgau naar de Jöchelspitze waar de eierliftjes ons naar nog hogere sferen brengen. Boven treffen we een magnifiek uitzicht aan, vanuit de verrekijker komen te weten wat de hoogtes van de omliggende bergen zijn. Een fotoshoot mag ook niet ontbreken, iedereen haalt zijn mooiste lach boven. Met de (beperkte) sneeuw die we aantreffen wordt er een leuk sneeuwballen gevecht gehouden. Brrr… wat is het frisjes, maar als af en toe de zon het gevecht wint tegen de wolken dan is het toch leuk vertoeven op het terras bovenaan de berg. We nemen de tijd om iets te drinken en een koekje te eten voor we weer de eitjes naar beneden nemen.  

Beneden aan de eitjes even een sanitaire stop voor we aan een prachtige wandeling starten. Het is eens een ander uitzicht, maar deze groene natuur is even knap als een wit tapijt. Over brugjes, tussen de bomen en langs de boerderij wandelen we richting de kerk van Bach. In Bach krijgen de kinderen nog wat uitleg over de Lech en het verschil tussen wonen in Oostenrijk en België. Daar in Bach nemen we de bus terug naar Holzgau. Tijdens deze busreis genieten we van een fantastische zonsondergang.  
 
18u, wij zijn terug in ons huis en nu krijgen de kinderen de tijd om nog wat te oefenen voor de Bonte avond. Om 18u30 hebben de kookouders voor ons een lekker broodje voorzien. Iets vergelijkbaar met een croque monsieur. Een dikke pluim voor de kookouders die we dit jaar hebben.  
Ze durven zelf met nieuwe dingen komen en dit toevoegen aan het menu. We appreciëren dit enorm.  
 

Om 19u30 gaat de bonte avond van start. Onze presentatoren Robbe en Mauro leiden de hele avond in goede banen. De leerkrachten trappen de avond af om het goede voorbeeld te geven. Wij hebben 7 acts vanavond. De jongens van Hingene starten met een toneeltje, ze gaan zo hard op in hun toneel dat ze vergeten dat het publiek niet altijd alles kan zien. Nu brengen de meisjes (mix van beide scholen) een toneeltje waar ze in de huid van de leerkrachten kruipen en de grappige momenten van de voorbije dagen vertellen. 3 meisjes van Hingene tonen ons dat je de Macarena ook op een andere manier kan dansen. De jongens van Hingene brengen een tweede toneeltje waarin de FBI een hoofdrol heeft. Dansende slaapzakken op de deuntjes van Bumba en Oempa Loempa is een heus schouwstuk.  
 
Om de avond op een rustige manier af te sluiten spelen we 2 waarheden en 1 leugen. Drie leerkrachten vertellen een verhaal en het is aan de kinderen om de leugen te zoeken. Wat een moeilijke opdracht om te achterhalen wie van de leerkrachten liegt.  
Om 21.30u gaan de kinderen naar dromenland toe, uitkijkend naar de avonturen die ons morgen te wachten staan in Warth. Slaapwel!  

Dag 5: Maandag, 5 februari 2024

Vandaag stond de tweede ski-dag in Warth op het programma. Omdat de bus ons dan al tegen 9:00 uur komt ophalen, moeten we de kinderen weer een kwartiertje vroeger dan anders uit dromenland halen. We besluiten dat we de dag maar beter meteen energiek kunnen inzetten en dansen de kamer in met “The Chicken Song”. “Jullie traumatiseren ons!”, roepen sommigen, terwijl anderen meteen uit hun bed springen en beginnen mee rond te huppen als zotte kippen.

Onze kookouders hadden ook al hun best gedaan om de dag van onze Huveneertjes goed te laten starten. Zij waren speciaal vroeger opgestaan om wentelteefjes klaar te maken! Voor de liefhebbers was er ook cornflakes, yoghurt met fruit of gewone boterhammetjes. Na het ontbijt gauw de brooddozen vullen en dan op weg met de bus richting skipiste! Onze buschauffeur wuifde onze vraag om wat sfeermuziek op te zetten weg. Daar was het nog wat vroeg voor vond hij. Oei, duidelijk geen ochtendmens dus! Hij beloofde dat hij dit bij de terugrit deze namiddag wel zou doen voor ons.

Aangekomen in Warth moesten we ons weer in die stijve skibotten wringen, maar de stralende zon en heldere blauwe lucht boven Warth maakte veel goed. Het weerbericht had namelijk een bewolkte en eerder frisse dag voorspeld. Dus toverden we onze zonnecrème uit onze rugzak en smeerden een flinke laag op onze snoet. Ondertussen stonden de skimonitoren al te trappelen om onze Huveneertjes mee de berg op te nemen.

Warth is een groot skigebied en dus verdwenen de gevorderde en de tussengroep meteen uit het zicht. De ene beginnersgroep ging nog even opwarmen op de helling met de pannenkoekenlift. Daar konden ze nog wat schaven aan hun techniek want later op de dag zouden ze met een zetellift een andere berg gaan trotseren. Meteen al een blauwe piste! Wat zijn we trots op hen dat ze zo’n vorderingen maken!

De andere beginnersgroep gaat met hun skimonitor Werner eerst nog wat oefenen op een vlakker stuk zodat ze in de namiddag ook vol zelfvertrouwen de eerste keer de pannenkoekenlift kunnen nemen.

Tegen de middag komen onze rood aangelopen Huveneertjes aan op het verzamelpunt. Oei, toch niet verbrand? Nee hoor, niks dan blozende kaken als gevolg van sneeuw, zon en geleverde inspanningen! We tronen hen mee naar een zonnig terras waar we onze bokes gaan opeten en even weer op adem komen.

Om 13:00 u vertrekt iedereen weer vol goeie moed de berg op met zijn of haar skimonitor. Ik kan helaas weinig vertellen over al die moedige stunts die onze Huveneertjes uithaalden deze namiddag, want velen van hen skiën de ene rode of zwarte piste na de andere en zover reiken mijn skikunsten in de verste verte niet! Maar wanneer ik de stukjes film bekijk die meester Ylius van hen maakte en alle verhalen hoor wanneer ze om 15:00 u weer naar “beneden” komen om hun ski’s op te bergen, weet ik dat hun dag weer meer dan geslaagd was!

Ook de beginners zagen we enkele malen mooi in slalom in het spoor van skimonitor Thomas naar beneden skiën. Af en toe verliest er een Huveneertje eventjes de controle en maakt een buiteling in de sneeuw, maar zolang ze weer gezwind recht staan en verder skiën zijn wij gerust.

Eens op de bus herinneren we onze buschauffeur aan zijn belofte en galmt de ene meezinger na de andere door de bus. Wanneer er plots een algemene aanvraag is voor “The Chicken Song” weten we dat “het trauma” dat ze deze morgen opliepen toch niet zo groot was…

Aangekomen in ons huisje stond de volgende verrassing van de kookouders al op ons te wachten. Ze maakten als vieruurtje een typisch Oostenrijkse specialiteit: “Kaiserschmarren”. Voor wie zich hier geen beeld van kan vormen, dat zijn een soort dikke pannenkoeken, in stukjes, bestrooid met een laagje suiker en vergezeld van appelmoes. Dat dit een schot in de roos was werd meteen duidelijk toen veel Huveneertjes voor de derde keer hun bord lieten volscheppen. Als je dan ook nog weet dat ze hierbij meerdere tassen warme chocomelk dronken vraag je je af of ze ‘s avonds nog zullen kunnen eten want dit was een vieruurtje!

Eens de buikjes weer rond zijn gegeten was het tijd om te douchen, dagboekjes in te vullen en hun tekenkunsten te tonen. We houden elk jaar een tekenwedstrijd waarbij we hen uitdagen om de mooiste, grappigste, creatiefste tekening te maken over iets van de sneeuwklassen. Later deze week zullen de kookouders daar de meest geslaagde tekeningen uit halen en deze belonen met een prijs. Bij het woord wedstrijd komt het competitiebeest los in velen van ons en dus verschijnen er algauw de mooiste kunstwerken op hun tekenblad.

Als avondeten krijgen we patatjes met worst, boontjes, worteltjes én … het allerbelangrijkste, ajuinsaus om een heerlijk prakje van te maken op hun bord.

De avondactiviteit is er eentje die traditioneel veel ambiance in de keet brengt. Harald en Stefan, twee plaatselijke bewoners entertainen jong en oud met een heuse Tiroleravond. De ene speelt accordeon, de andere gitaar en zingen en jodelen kunnen ze allebei als de beste. Onze Huveneertjes zijn altijd in voor ambiance en zingen, dansen en jodelen dapper mee. Er ontstond pas echt hilariteit wanneer bij het liedje “Mijn hoed die heeft 4 deuken” (gezongen in de Duitse versie “Mein hut deir hat 3 löcher”) bepaalde woorden niet worden gezongen maar uitgebeeld. Drie keer raden wie er telkens in de fout ging en het lied voor de hele groep moest komen zingen en uitbeelden. Inderdaad… juf Hilde, juf Marijke en meester Ylius bakten hier niks van! Vast de vermoeidheid die hen parten speelt…

Vraag zoon of dochterlief thuis ook maar eens om te jodelen, dat kunnen ze nu als de beste. Wees ook niet verbaasd als je hen uit het raam of in de tuin een grappig klinkende “kreet” hoort slaken en die “kreet” beantwoord wordt door een andere jongen of meisje. Zo communiceerden koppeltjes vroeger wanneer ze op een andere berg woonden vertelde Harald ons.  Aan het vele onderling gefluister en gegiechel en af en toe iemand die tegen ons zijn mond voorbij praat, weten wij immers dat er hier op sneeuwklassen niet alleen “Edelweiss” bloeit onder de zon, maar ook “prille liefde”.

Zo, de dag zit er weer op! Oogjes dicht, snaveltjes toe en dromen van…

Dag 6: dinsdag 6 februari 2024

Deze ochtend was het nog vrij stilletjes ten huize Canteclaer in Holzgau. De vermoeidheid begint te spelen bij onze Huveneertjes. Deze ochtend geen kippenmuziek om hun wakker te maken, maar wel een vrij rustig wekmomentje.

Op de menu deze ochtend stond het standaard ontbijt bestaand uit brood, kaas, hesp, salami, smeerkaas, confituur, choco, cornflakes, yoghurt, granola, thee, chocomelk. Zoals je ziet is dit niet meer zo standaard, maar zelfs al zeer uitgebreid! Hier werd er dan nog eens lekker gebakken spek bij geserveerd ook. De maagjes werden dus goed gevuld.

In de voormiddag moesten de Huveneertjes zich van hun creatiefste en meest technische kant laten zien. We knutselden een mooi aandenken in elkaar. Een lampje in een houten blokje, gegraveerd met houtpennen en wie wou kon er nog een macramé bandje aan hangen. Ze konden op een kalkpapier enkele cartoons tekenen die aan de ramen werden gehangen. Verder konden de Huveneertjes deelnemen aan de Tiroler tekenwedstrijd. De uitslag hiervan volgt later.

Deze middag op het menu overheerlijke lasagne! Er werd goed gesmuld aan alle tafels. Na het middagmaal moesten we ons direct klaarmaken om de bus te nemen naar Bach, waar de start is van een prachtige wandeling langs de oevers van de Lech richting Elbigenalp. Ook voor de leerkrachten was dit weer een heel andere ervaring. Daar waar vorige jaren sneeuw lag, lag nu plots een betonnen weg of steentjesweggetje, maar de omgeving en het uitzicht bleven prachtig. Aangekomen in Elbigenalp bezochten we nog even de houtsnijschool en wandelden we door naar Florian die ons stond op te wachten met zijn koets en paarden. In groepjes gingen we de paardenslee op. Het café waar we normaal ons drankje nuttigen bleek gesloten. Maar ook hier komt onze ervaring weer van pas. Een telefoontje naar de stube van de Knittels en een half uurtje later stonden we daar op het terras. Florian was zelfs zo vriendelijk om ons aan de Knittelstube af te zetten met zijn slee! Daar was het een blij weerzien met Benedikt, een oude gekende van enkele jaren geleden. Het was een warm welkom. We dronken een drankje op het terras en aangezien we nog even op de bus moesten wachten, nodigde hij ons uit in de stube waar hij een heuse après-ski startte voor onze Huveneertjes. Lichten uit, discolichten aan en de beats knalden uit de boxen. Snollebolleke, Macarena, van links naar rechts,… ze kennen deze liedjes blijkbaar ook in Oostenrijk! Het was dolle pret en we gingen even volledig uit de bol! Nadien snel de bus op, terug richting Holzgau!

De kookouders hadden weer een heerlijk maal voor ons tevoorschijn getoverd! Een uitgebreide koude schotel met alles erop en eraan. Heerlijk! En als dessert, nog een dame blanche! Een viersterren restaurant is er niets tegen!

Deze avond houden we het rustig(er). Een gezelschapsavondje op het programma! De Grote Dalmuti, mens-erger-je-niet, schaken, 5 seconden, exploding chickens,… noem maar op! Het is een gezellige boel hier in Canteclaer!

Om 21u sturen we de kinderen naar hun slaapkamers, pyjama aan, tandjes poetsen, nog even babbelen en om 21.30u gaan de lichtjes uit en de snaveltjes toe. Snel naar dromenland. Tot morgen!

Dag 7: woensdag 7 februari 2024

Vandaag onze laatste skidag! Dat wilt zeggen dat we een beetje vroeger moesten opstaan. Rond 7.15u wekken we onze Huveneertjes en de meesten zijn nog ver weg in dromenland. Om 7.45u zitten we aan de ontbijttafel. Als extraatje vandaag een omeletje! Na het ontbijt maken we onze brooddozen en bereiden we ons voor om te gaan skiën! We zeggen wat ze moeten meenemen, er hangt een checklist omhoog waar ze kunnen naar kijken voor ze naar buiten gaan, maar toch zijn er enkelen die nog moeten terugkeren om nog iets te gaan halen dat ze vergeten zijn. De tocht met de bus naar de skipiste blijft ons verbazen, door het dal en tussen de bergtoppen en dat met een streepje muziek van DJ Meister Ylius! De sfeer zit goed.

Het aandoen van de skibotten en latten verloopt al vlot, de skimonitoren staan klaar en hop, weg zijn onze vier groepen! Het weer op de skipiste is minder goed dan de vorige keren, een beetje bewolkt en wat kouder, maar we genieten met volle teugen! Tegen de middag alleen maar blozende gezichtjes en hongerige maagjes. Onze bokes smaken en na de bokes is er nog plaats voor een appeltje en een koekje. Voor we het weten zit de middagpauze er op en starten we onze laatste twee uurtjes. Drie groepen zijn al vertrokken richting de hoogste top, een groepje blijft op de pannenkoekenlift. Na de skiles krijgen alle Huveneertjes hun verdiende medaille. Het diploma delen we uit bij terugkomst! Iedereen geslaagd, iedereen tevreden! Moe maar voldoen stappen we de bus op. Sommigen zingen luidkeels mee met de liedjes op de bus, anderen zijn zo moe dat ze toch even de ogen sluiten.

Voor we naar ons huisje terugkeren, leveren we ons skimateriaal nog even in. De kookouders hebben weer extra hun best gedaan voor ons! We verdienen blijkbaar een tweede keer Kaiserschmarren! In een mum van tijd wordt alles opgegeten, het valt duidelijk in de smaak. Dankjewel Kookouders! Na het vier-uutje combineren we het dagboek schrijven met een douchemomentje!

Om 18.30u schuiven we onze voeten alweer onder de tafel. Deze keer staat er bloemkool, varkenslapjes en gebakken patatjes op het menu! Een appelsientje als dessertje gaat er ook nog in! Mmmm… dat heeft smaakt! We moeten er immers sterk op staan want we hebben nog een feestje deze avond! En we vangen hier en daar toch al wat plannen van de jongens op om te slowen met hun crush! We zijn benieuwd 😉

Om 19.45u start de Tirolerfuif met DJ Flitzmeister! Hij knalt de ene goeie plaat na de andere uit de boxen en op de dansvloer wordt er gesprongen, gedanst, gezongen en gebruld! Van de slowplannen van de jongens komt niet veel in huis, het lef ontbreekt hen toch een beetje. Maar ondanks dat was het een zeer goed feestje.

Om 21.30u keert de rust weer ten huize Canteclaer. De kindjes vertrekken richting dromenland. Het was een geslaagde avond, dat horen we bij iedereen en dat doet ook ons deugd. Ook de leerkrachten zijn moe. We overlopen nog even de dag van morgen, schrijven een verslag en zetten de foto’s op de website. Het zal ook bij ons niet lang meer duren voor we naar dromenland vertrekken.

Donderdag 8 februari 2024 

Op de vooravond van de laatste dag beslissen we dat we de Huveneertjes een iets later opstaan-uur gunnen. De vermoeidheid begint stilaan zijn tol te eisen, wat ook niet zo vreemd is met het actieve programma hier in Tirol! Na de derde en meteen ook de laatste skidag gisteren waren er zelfs enkele kinderen in slaap gevallen op de bus…  

Deze ochtend echter, zijn de meeste van onze Huveneertjes weer vroeg uit de veren. Tegen de tijd dat de intussen beruchte “Chicken Song” door de box galmt om hen te wekken staan er zelfs al ingepakte valiezen klaar van enkelen die dachten dat ze daar niet vroeg genoeg mee konden beginnen! Dat betekent echter niet dat ze al helemaal gepakt en gezakt zijn, want overal waar we kijken slingeren er nog verdwaalde sokken, drinkbussen, truien, … rond.  

Zucht… Eerst maar eens ontbijten en dan de kamers iets grondiger opruimen zodat alle meegebrachte spullen ook weer thuis geraken. Het is ook voor ons na al die jaren ervaring nog steeds een raadsel hoe het komt dat je wanneer je vertrekt, precies altijd véél meer bij hebt dan wanneer je naar hier kwam. Proppen, duwen, elkaar helpen om koffers en zakken dicht te krijgen en dan maar hopen dat de ritsen die je met zoveel moeite dicht getrokken hebt het zullen houden tot thuis.  

Na veel over en weer geloop lijkt de klus toch geklaard te zijn. Kinderen die al klaar zijn komen naar onze refter/recreatieruimte en spelen gezelschapsspelletjes, knopen macramébandjes of werken hun zaklampje nog verder af. Ondertussen gaat er telkens een klein groepje naar de winkel om een souvenirtje te kopen. Geld moet rollen en zo zijn jullie thuis straks allemaal tinkelende koeienbelletjes, knuffeltjes, sleutelhangers en magneetjes rijker, maar ook allemaal een heleboel zakgeld armer! 

Dan is het tijd voor het middageten. Spinaziepuree met wienerschnitzel en voor de liefhebbers ook nog sla, tomaatjes, bloemkool en gebakken patatjes. Onze kookouders zijn namelijk heel creatief in het omtoveren van eten van de vorige dag tot een nieuwe combinatie. Zo lijkt het vaak alsof er een heel buffetje voor ons klaar staat waaruit we mogen kiezen en dat bevalt de Huveneertjes wel.  

Na het chocoladepuddinkje trekken we onze wandelschoenen om een frisse neus te halen. We klimmen tot boven de skipiste achter ons huisje en net wanneer onze tong tot op onze tenen hangt nemen we een smal, slingerend weggetje dat ons doorheen het bos weer tot in Holzgau brengt.  

We haasten ons gauw naar ons huisje want daar staat het casino van Tirol voor ons klaar. De Huveneertjes krijgen een startbedrag en dagen elkaar uit voor allerlei kleine spelletjes zoals kaartje blaas, hoger lager, washandje knijp, lucifers stapelen, … De winnaar krijgt het ingezette geld en de verliezer druipt af naar een volgend spel. Wie blut is kan geld verdienen door voor de bank een kleine opdracht te doen en weer verder spelen. Als we ons casino sluiten hebben sommige Huveneertjes hun startbedrag zelfs meer dan verdriedubbeld terwijl anderen minder geluk in het spel hadden … maar je weet wat ze zeggen, misschien hebben die dan wel veel geluk in de liefde! 

Na het casino smeren we onze kelen en houden een uurtje zangstonde. We zingen zowel evergreens als “Les Lacs du Connemara” als moderne hits zoals “Papaoutai”. 

Af en toe zie je wel een Huveneertje vreemd opkijken en denken “Wat is dat nu voor een vreemd lied?” maar ze kwelen allemaal enthousiast mee. 

Daarna is het al tijd om bokes te eten en onze bagage naar de bus te brengen. Helaas … het zit er nu echt op! Tijd om huiswaarts te keren! Tot gauw allemaal!!!